Half september 2018 nog eens een groepsreis gedaan : met een groep van Anders Reizen doorheen het Pirin en Rila gebergte in Bulgarije. Het was een bevreemdende ervaring, op vele vlakken. 

Eerst een waarschuwing : deze foto-impressie is geen documentaire fotoreportage vol met prachtige pareltjenst van foto's die het land in al zijn facetten toont. Als ik thuis met oes Gerdoa en mijn kodakske ga wandelen, dan is het al niet eenvoudig, tenzij om bijkomende opnames te maken voor het boek met de titel "Ze wacht niet op mij". Nu was er niet één oes Gerdoa, maar was er een ganse bende getrainde wandelaars waar ik achter moest krasselen. Om maar te zeggen, gewoon een paar beeldjes van tijdens de reis.

Waar de medereizigers niet voor gewaarschuwd waren : het was lang geleden dak nog eens zoveel heb kunnen babbelen en tetteren. Mijn ex-mtb maatjes schieten nu al in een kramp en grijpen naar hun oren. Ter geruststelling, er werd wel veel over oordopjes gebabbeld, maar dat was voor de nachtelijke rust. Zeker en vast niet om enige stilte te verkrijgen onderweg !

Stoppen met leuteren : DE FOTO's !

Onze lokale gids, Simeon, was niet alleen een fantastische gids die zowat iedereen kende die we tegen kwamen, maar ook een echte montenbaajker. Hij kende zelfs de Bulgaarse kampioen montenbaajk van een paar jaar geleden, een Belg, de Wouter, ook met nogal een babbel-kleppe (sic). Simeon kende zelfs de Ironbike, toen ik hem vertelde dat ik er een keer of vier aan deelgenomen heb was zijn reactie : "Dat is die race waar elk jaar doden vallen ?", hmm, Bulgarije is een grensland van Griekenland, en in die streken zijn ze nogal goed in Goden- en Mythische verhalen.

En in Bulgarije kunnen ze inderdaad nogal wat afkletsen :

Het Reisgezelschap !


Daar boven op de berg, Hali, Halo, daar boven op de berg, daar staat een Bulgarees !!


Eén Bulgaar ? Nope, een ganse bende bulgaren !

De eerste dag in het Rila gebergte vertrokken we met een stoeltjeslift. Het was zondag, en overal waar je keek zag je mensen op de richels staan. Het is de enige dag dat we veel mensen gezien hebben. Al kwamen we wel twee koppeltjes Belgische studenten tegen die op trekking waren in Bulgarije.

Het Rila gebergte zou je ook kunnen omschrijven als het Rila Merengebied : er zijn iets meer dan 1000 verschillende meertjes te vinden. Ben niet zo supergelukkig met het licht in deze foto's, maar moet er toch een paar tonen.

 

 


Op ongeveer 2400 meter hoogte, ver weg van de zee, zelfs van een meer, stonden deze strandcabinnekes. Ge komt al eens iets raars tegen op reis.


Ferm foto's moet je 's ochtends of 's avonds trekken. Eén keer waren we echt op een zeer goede locatie met superlicht. Een enthousiasmerende foto is het niet geworden, maar het licht was wel machtig prachtig. 

In het begin van de week hadden we nog het geluk van wat wolkjes te hebben, daarna werd het stralend zonnebadweer waar veel zonnecrème gesmeerd moest worden (die ik natuurlijk weer maar eens thuis vergeten was, bij deze, dank aan alle medereizigers voor het helpen beschermen van mezelf tegen ons Lora).



Links, Ingeborg. Onze fantastische Belgische gids.


Een beeldje van tijdens een pauze. Ze leken allemaal zeer content dat ik hen kwam vervoegen !


Soms was het namelijk interessant om wat te drentelen. Niet alleen om eens een pieske te doen, maar ook om eens een fotooke te maken van de verder schrijdende groep.


Als iemand weet wat dat dit is : draai dan 797204. Bevreemdend Bulgarije !


Tiens, daar ruist er een fotograaf in het struikgewas.


Na het Rila gebergte, hebben we het Pirin gebergte aangedaan. Transport met een Bulgaarse camionette. Sjans voor de chauffie dat er geen camera's staan. Die mens had wel heel speciale ogen, hij kon namelijk achter de bocht kijken en zag dus feilloos dat er geen tegenliggers kwamen en dat hij superveilig net voor de bocht kon voorbij steken. Ja, het was vrij hallucinant. Na de rit terug met en stoeltjeslift naar 2440m hoogte. Maar, daar een vreemdeling in een vreemd land toch wat moet rondkijken, hier een bijzonder interessante foto van het tegengewicht van de kabels van de stoeltjeslift :


Ons hotel van die nacht. Als ge goed kijkt, dan kan je een BBB zien in het venster.

(Blote Bulgaarse Buik).


Deze keer ruist er een ottoke in het struikgewas. 



Wat sfeerbeeldjes :

Een beeldeken gemaakt 's ochtends vroeg voor we vertrokken. Dit is de helft van Bulgarije.


Hier zie je de andere helft, al staan de bergen wel wat in de weg.

En toen vertrokken we opnieuw vrolijk op stap :

Naar boven !


En weer naar beneden !!


Ingeborg !


Had ik al gezegd, "Bevreemdend Bulgarije" ?


Een refuge voor in de winter. Als ge de kop opgegeten hebt, mag je de rest aan de muur hangen.


Een bewoond huisje.


Poseren voor de fotograaf.


Weeral Pauze.


Den Tom. 


Net als in de Alpen is er een uitgebreid wandelnetwerk met talloze duidelijke wegwijzers. 

We zijn dan ook geen enkele keer verkeerd gelopen. Maar dat kan ook wel de schuld zijn van ons fantastische gidsen.


Deze foto kreeg ik niet in het verhaal ingepast. Was ergens in de hoofstad Sofia. 


Net zoals al die prachtige natuurreportages van den David Attenborof, eindigen we deze reportage met een ondergaande zon.

Alle gekheid op een stokje : dank aan alle medereizigers voor de fantastische stapvakantie. Ik heb er ongelofelijk van genoten !
Zoals ze in het frans zeggen : "Pas un Adieu, mais un grand Au Revoir !"