Een kleine twee weken terug een opname gemaakt van de maan. Tis te zeggen, een heleboel opnames gemaakt, die samen gestacked, en dan klein beetje bewerkt in photoshop. De bedoeling van dat stacking is om net die paar goede foto's er uit te halen waar de lucht stabiel is. Want lucht, dat beweegt, en dat zorgt er voor dat de sterretjes twinkelen. Maar ook dat de maan (en de planeten, en...) bij een foto niet echt scherp zijn.  

Ikke die foto trots opgestuurd naar de Jean uit Hoegaarden, sterrenkunde liefhebber en connaiseur, en die stuurde me mijn foto terug. Duizend keer beter, verschil van hemel en aarde. Wat deed ik verkeerd ? 

Wel, blijkt dat je bij astrofotografie al de bewerkingsregeltjes van de gewone fotografie mag vergeten. Verscherpen in de gewone fotografie doe je met kleine mate, je verscherpt wel, maar, heel belangrijk, je mag totaal geen bijeffecten zien.

In de astrofotografie moet je er dus gewoonweg los over gaan. Ikke dat dus ook eens uitgeprobeerd, en dat geeft dit toch wel mooie resultaat :