Dit jaar zijn er al een paar sneeuwoffensiefjes geweest.
Een eerste zelfs al half september, dan een paar weken geleden eentje waar de sneeuwgrens toch tot 1100m zakte, maar daarna kroop ze echter langzaamaan terug omhoog. Vorige vrijdag lag er enkel nog wat triestige restsneeuw op de toppen van de Jura.
Maar, gisteren ganse dag slecht weer, en vannacht was het dan prijs : sneeuwgrens gezakt tot 560m hoogte, en wij wonen op 600m. Eerste keer wakker worden in een sneeuwwereldje.
Zondag, wandeldag, dus wandelingetje gaan doen met oes Gerdoa. Eerst via Gex naar de Col de la Faucille, en daarna te voet richting de Petit Montrond. Zalig sneeuwstappen in tot 15cm sneeuw.
Soms in de wolken, soms in de zon. Met heel mooi licht als gevolg.
Het moeten echter niet altijd boompjes zijn die gefotografeerd worden, dus moest oes Gerdoa er ook aan geloven. Na wat geprul aan de instellingen van de camera moet je je model op een portretmanier in de camera doen kijken. Gewoon cheese-smile zie ik nie graag nie. Dus moet je je portretmodel aan iets anders doen denken.
Dus vraagt de fotograaf : "En waar denk je nu aan ?"
Model antwoordt, oes Gerdoa-gewijs : "Gaat dat hier nog lang duren ?"